Feliz ano novo!

Feliz ano novo! É unha frase moi pronunciada nestas datas. Pero esta felicitación non debe reducirse a un simple bo desexo, senón que debe traducirse nun bo compromiso.

Lembremos as palabras de Santiago sobre a axuda ao indixente: “Se chama á túa porta un home farrapento, tremendo de frío e co estómago baleiro, tendendo a súa man suplicante, e ti lle dis: “Párteseme a alma de verte así, procura buscar algo de comer e algo co que defenderte do frío e un acubillo”, de que lle serviría que lle deses só palabras de alento? Non serían, acaso, un sarcasmo?” St 2, 14-16).

De que serviría dicirlles ás persoas que están ao meu carón: “Deséxovos un ano moi feliz!”, se moitas veces son eu a causa de moitos dos seus sufrimentos, se, podendo darlles a man para alentalos ou proporcionarlles paz, non o fago? Non é isto unha especie de mofa?

O gran regalo que debemos facernos uns a outros ao comezo do ano non debe reducirse a desexarnos  un ano próspero e feliz, senón que debe consistir en comprometernos a facernos mutuamente felices, sendo fieis e solidarios uns cos outros ao longo dos 365 días do ano.  COS MELLORES DESEXOS Poderiamos preguntarnos: “Que é o que na miña vida crea tensións, conflitos,  agresividades? O meu  carácter, o meu egoísmo, a miña intolerancia... Que impide a harmonía, a paz e a  alegría arredor de  min? E que hai na miña vida, nas miñas actitudes, nas miñas palabras que resulta alentador,  que axuda  os demais a ser felices, que lles proporciona paz e axuda, para potencialo durante o ano que  iniciamos? Que podería facer de positivo que non fago para convertelo en compromiso?”.

Isto si que axudaría a que ese gran saco de sementes que é o ano que comezamos se convertese nunha gran colleita...

O mesmo hai que dicir da paz, pois só temos paz cando a promovemos. Pódese  afirmar dela o que san Juan de la Cruz dicía do amor: Regala paz e recollerás paz.

Ao final da vida só  eremos  o tempo que vivimos para amar, para servir, para medrar, para sementar paz e felicidade... Só  teremos a colleita das sementes de ben.

O Señor agasállanos con 365 sacos de sementes e cómpre  ementalas todas. Como di Disraeli: “A vida é demasiado breve para sermos mesquiños ou para perdela de forma tonta...”

FELIZ ANO NOVO!

OBRAS DE MISERICORDIA - CONSOLAR O TRISTE

Ao longo destes meses imos pormenorizar cada unha das obras de misericordia non só co ánimo de recordalas senón tamén co de poñelas en práctica. Actuando con misericordia manifestamos o Amor a Deus no amor aos irmáns.

Comezamos neste boletín desenvolvendo a cuarta obra espiritual: Consolar o triste.

Acudimos a María, referente a imitar nas nosas relacións familiares, cos enfermos, cos
pobres, etc. En María, Deus envíalle o “consolo ao seu pobo”, a través  de Xesucristo. Ela, cando estivo xunto ao seu Fillo na cruz, mereceu esta felicitación prometida polo Evanxeo: “Felices os que choran porque eles serán consolados” (Mt 5, 5). Despois da resurrección do seu fillo Xesús, recibiu este consolo, e por iso pode consolar os demais fillos en calquera loita.

María é a nai que sofre ao pé da cruz do seu Fillo e consola os discípulos desacougados despois

da morte de Xesús.

María pódenos axudar a poñer en práctica esta obra de misericordia cando na familia, nas relacións sociais, nos encontros ocasionais, nas visitas aos enfermos, etc., nos encontramos con persoas aflixidas, desconsoladas ou, simplemente, necesitadas dunha palabra de agarimo.

Boletín de enero 2016

Boletin xaneiro 2016 from parroquiadostilos