Nun mundo tan convulso; nun mundo cheo de problemas e de medos; nunha humanidade onde os corazóns xa non son de carne senón de cemento e ferro; nun mundo no que todo nos parece normal; un mundo e nunha humanidade na que parece que non hai horizontes claros, necesitamos unha grande esperanza. Unha persoa sen esperanza é como un peregrino que camiña sen rumbo, cara a ningures.
Repetindo co Papa Francisco: “O tempo de Advento devólvenos o horizonte da esperanza, unha esperanza que non decepciona porque está fundada na Palabra de Deus. Unha esperanza que non decepciona, sinxelamente porque . ¡El é fiel! ¡El non decepciona! ¡Pensemos e sintamos esta beleza!”.
O Advento deixa de ser esperanza en Nadal, pois xa se fai vida e realidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
O noso blog necesita dos teus comentarios!