O Papa Francisco,
con motivo da Coresma, fainos unhas propostas que debemos ter en conta cada un
dos cristiáns.
Comeza recordando
as palabras de S. Paulo: “Pois coñecedes a graza do noso Señor Xesucristo, o
cal, sendo rico, fíxose pobre para vos enriquecer coa súa pobreza” (2Cor 8,9).
Se ben estas palabras son dirixidas, polo apóstolo Paulo, ós cristiáns de
Corinto para animalos a ser xenerosos e axudar ós fieis de Xerusalén que
pasaban necesidade, ¿que nos din, ós cristiáns de hoxe, estas palabras?
¿Que é pois esa
pobreza coa que Xesús nos libera e nos enriquece? É precisamente o seu modo de
amarnos, de estar preto de nós, como o bo samaritano que se acerca a ese home que
todos abandonaran medio morto a beira do camiño (cfr. Lc 10, 25ss). A pobreza
de Cristo que nos enriquece consiste no feito de que se fixo carne, cargou coas
nosas debilidades e os nosos pecados, comunicándonos a misericordia infinita de
Deus. A pobreza de Cristo é a maior riqueza: a riqueza de Xesús é a súa confianza
ilimitada en Deus Pai, é encomendarse a El en todo momento, buscando sempre e soamente
a súa vontade e a súa gloria.
Cando Xesús nos invita
a cargar o seu “xugo levadeiro”, invítanos a enriquecernos con esta ”rica pobreza”
e “pobre riqueza” súas, a compartir con El o seu espírito filial e fraterno, a converternos
en fillos no Fillo, irmáns no Irmán Primoxénito (cfr. Rom 8, 29).
Díxose que a única verdadeira tristeza é non ser
santos; poderiamos dicir tamén que hai unha única verdadeira miseria: non vivir
como fillos de Deus e irmáns de Cristo.
Á imitación do
noso Mestre, os cristiáns estamos chamados a mirar as miserias dos irmáns, a
tocalas, a facernos cargo delas e a realizar obras concretas coa fin de
alivialas. A miseria non coincide coa pobreza; a miseria é a pobreza sen
confianza, sen solidariedade, sen esperanza.
Podemos distinguir tres tipos de miseria: a miseria material, a miseria
moral e a miseria espiritual. A miseria material é que habitualmente chamamos
pobreza e toca a cantos viven nunha condición que non é digna da persoa humana:
privados dos seus dereitos fundamentais e
dos bens de primeira necesidade como a comida, a auga, as condicións hixiénicas,
o traballo, a posibilidade de desenvolvemento e de crecemento cultural.
Nota: Aínda que
seguiremos no próximo boletín coa esta carta do Papa Francisco, aproveitemos o tempo
coresmal para enriquecernos coa pobreza de Cristo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
O noso blog necesita dos teus comentarios!